Chlebem i solą

Krzysztof Kawa: KAWA NA ŁAWĘ

Mario Balotelli, ciemnoskóry piłkarz reprezentacji Włoch, odgrażał się przed przyjazdem, że rozprawi się z każdym, kto go obrazi lub rzuci w niego bananem. Musiał przeżyć szok, widząc, w jaki sposób był fetowany na stadionie Cracovii. Angielscy dziennikarze, którzy już zdążyli rozejrzeć się po Krakowie, na wyścigi podkreślają, że nie mają nic wspólnego z BBC, odżegnując się tym samym od filmu, w którym brytyjska telewizja przedstawiła Polskę jako siedlisko rasistów i ksenofobów. A Holendrzy zdołali ściągnąć na trybuny Wisły więcej fanów niż kiedykolwiek udało się to miejscowym piłkarzom. To nie specyfika Krakowa, tak jest w całej Polsce, Hiszpanów na przykład witaliśmy nad morzem po staropolsku, chlebem i solą.

Wiem, że dla wielu kibiców zabrzmi to bluźnierczo, ale podczas tych mistrzostw postawa naszej reprezentacji schodzi na drugi plan. Teoria, że Euro 2012 będzie udaną imprezą tylko wtedy, gdy kadra Smudy osiągnie sukces, nie przekonuje mnie. Wynik na boisku jest ważny, ale nasza duma narodowa nie ucierpi, jeśli Lewandowski spudłuje, a Szczęsny puści „szmatę”. O tym, że mamy marnych piłkarzy, wie cały świat i jeden udany występ tej opinii nie zmieni. Gorzej, gdyby goście opuszczali Polskę z przeświadczeniem, że przerasta nas organizacja turnieju. Pokazując im, że potrafimy zrobić to lepiej niż ktokolwiek inny, wyrobimy sobie markę, na którą bez Euro musielibyśmy pracować całe lata. Ale przede wszystkim poczujemy dumę z samych siebie.