Bez alternatywy (część 1)

Ta wiadomość wprost mnie zelektryzowała, wywołując jednak mieszane uczucia. Jestem wielbicielem „Alternatyw”, chętnie posługuję się zaczerpniętymi z nich cytatami (chociaż do użycia kwestii: „Miećka, cho no tu ze ścierą” jeszcze się nie posunąłem). Przypominam sobie jednak swoją (i nie tylko swoją) reakcję na nakręconą w roku 2007 prostą kontynuację „Alternatyw”, czyli „Dylematu 5”. Powstały zaledwie trzy próbne odcinki, po ich emisji TVP zrezygnowała z produkcji, i wcale się nie dziwię, bo tego oglądać się nie dało. I to mimo że w gronie scenarzystów znalazł się Janusz Płoński, który wraz z Maciejem Rybińskim i Stanisławem Bareją napisał „Alternatywy”. Nawet telewizja publiczna zdaje sobie sprawę z mankamentów, bo mimo posiadania wielu powtórkowych anten jakoś do emisji „Dylematu 5” się nie kwapi…

Bezpośrednie odwoływanie się przy produkcji nowego serialu do „Alternatyw” niesie więc spore ryzyko. Choć jedna rzecz wydaje mi się interesująca. Film Barei był nie tylko prostą komedyjką obyczajową. „Alternatywy 4” opowiadały przede wszystkim o Solidarności. Tej przez małe „s” i tej przez duże (co oczywiście ukryto w podtekście). Bo czymże innym było jednoczenie się bohaterów filmu przeciw reprezentującemu opresyjność reżimu gospodarzowi domu? Więc teraz pokazanie tego, jak wspólnota mieszkańców bloku przy ul. Alternatywy 4 się rozpada, mogłoby być interesujące.

Oczywiście dawnych bohaterów nie uda się bezpośrednio do nowego serialu przenieść, ciekawe byłoby jednak prześledzenie ich hipotetycznych losów. W jakimś sensie próbował tego serial „Dylematu 5”, ja mam jednak swoją koncepcję. Ale o niej za tydzień…