Kołysanka dla córki. 35 lat później

O tych dniach pełnych nadziei / Pełnych rozmów i sporów gorących / O tych nocach kiepsko przespanych / Naszych sercach mocno bijących.

O tych ludziach, którzy poczuli / Że są wreszcie teraz u siebie / Solidarnie walczą o dzisiaj / I o przyszłość także dla Ciebie.

Więc się nie smuć i czekaj cierpliwie / Aż powrócisz w nasze objęcia / W naszym domu, który nie istniał / Bo w nim brak było... prawdziwego szczęścia”.

To „Kołysanka dla córki”, którą zawsze będę kojarzył z pierwszym zrywem Solidarności. Smutna, ale też pełna nadziei i podszyta wiarą, że o tym zrywie nie trzeba będzie opowiadać jak o większości polskich powstań. Wracam do niej chętniej niż do 21 sierpniowych postulatów, bo jest bardziej ponadczasowa. I można ją odnieść do współczesności.

Nadal nie mamy czasu dla naszych córek, choć z zupełnie innych powodów, np. natłoku pracy czy uciekania w internetową rzeczywistość. Nasze dzieci dorosły, ale nie chcą słuchać opowieści o wypadkach z 1980 roku, które są dla nich tak odległe jak dinozaury. Nie prowadzimy już rozmów, bo w nich chodzi o to, żeby nie tylko mówić, ale też słuchać innych, a tego nie umiemy. Za to spory są coraz bardziej gorące, głośne i agresywne, przeradzające się wręcz w walkę, choć na pewno nie solidarną i nie o przyszłość nas wszystkich. Wielu z nas czuje się już na tyle u siebie, że przeszkadzają im inni. I nie zamierza już czekać cierpliwie na lepsze jutro. I w wielu domach nadal brakuje prawdziwego szczęścia.

A może być inaczej. Wystarczy mieć czas i rozpalone serca, rozmawiać, poczuć się naprawdę u siebie i cieszyć się nawet z odrobiny szczęścia. Mamy przecież dom, którego naprawdę kiedyś nie było. I nie byłoby go, gdyby nie sierpniowe dni pełne nadziei, nieprzespane noce, mocno bijące serca i solidarna walka o jutro. Także dla Ciebie.

CZYTAJ TAKŻE: Solidarność rodziła się w Krakowie powoli