Co słychać pod strzechą?

- Musiałam im pokazywać indeks z podpisami, bo koleżanki nie chciały wierzyć - mówi. W końcu zachęciła swoje rówieśniczki, by pozapisywały się na UTW w mieście, ale stwierdziły, że te zajęcia nie umywają się do tych, oferowanych mieszkańcom wsi. No cóż, każdemu odpowiada co innego, ale zacni profesorowie, naukowcy i praktycy, nie szczędzący swej wiedzy studentom z małych ośrodków, na pewno je w jakiś sposób nobilitują. Zresztą nie tylko oni. Kilka tygodni temu jubileuszowy koncert "Skaldów" odbył się w niewielkim Gdowie.

Za sprawą transmisji o miejscowości usłyszały miliony Polaków w kraju i za granicą, bo impreza emitowana była także na TV Polonia. Ci, którzy byli na miejscu, zachwycali się koncertem "na bieżąco", natomiast wielu z telewidzów, zobaczywszy rozmach imprezy, piękną scenografię , rozbawioną publiczność itp., nie wierzyło, że to wszystko dzieje się na wsi, 35 kilometrów od Krakowa, w którym takie imprezy głównie się odbywają. To bardzo spektakularny, sztandarowy lecz nie jedyny przykład. Wbrew obawom, publiczność na wsi potrafi zachwycać się występem chórów, spektaklami teatralnymi, spotkaniami z artystami. Ludzie cenią sobie tego rodzaju wydarzenia i nie chcą ich przegapić.

Nie oznacza to wcale, że rezygnują z festynów, dożynek i wesołego miasteczka, nie lubią posiedzieć przy piwie, pogadać, pożartować. Tak samo zresztą jak w mieście. Jest jednak jedna, ważna różnica: lubią też razem śpiewać, grać, występować. Tak, z reguły przy Kołach Gospodyń Wiejskich, rodzą się "grupy śpiewacze", chórki i zespoły, czy też wiejskie kabarety. Niektóre trwają latami, inne, np. kolędnicze, tworzone są tylko na specjalne okazje. To wiejska specjalność, relikt, który warto pielęgnować.