Jedność w prawdzie

To nie jest tak, tłumaczył profesor. Osób Boskich nie można ujmować w takich kategoriach. Poprawne rozumowanie brzmi: Nieskończoność plus Nieskończoność plus Nieskończoność. A wtedy równa się zawsze – Nieskończoność.

Nie trzeba być wybitnym matematykiem, żeby przyznać rację takiemu rozumowaniu. I w ten sposób dzisiejsze chrześcijańskie święto wychodzi naprzeciw oczekiwaniom ludzi dobrej woli, którzy szczerze pragną jedności.

Jest nadzieja, że kreująca się właśnie nowa rzeczywistość polityczna będzie sprzyjała jednoczeniu się przeciwstawnych sobie dotąd opcji. Chodzi o Polskę. Jej kształt musi wypracować cały Naród na drodze konsensusu.

Nie ma problemu, którego by się nie dało rozwiązać przy dobrej woli stron. Jednocześnie trzeba uznać, że na pewnej płaszczyźnie jedność nie jest możliwa. Chodzi mianowicie o jedność kłamstwa i prawdy. Kłamcy wszelkiego rodzaju muszą ustąpić, a społeczeństwo musi cierpliwie odnawiać oblicze naszej polskiej ziemi.

Posłuchajmy aktualnych wciąż słów Prymasa Tysiąclecia. Trzeba zacząć od naprawy człowieka: „(…) Nie trzeba się oglądać na innych, na tych lub nowych, może na polityków, żądając od nich, aby się odmienili. Każdy musi zacząć od siebie, abyśmy prawdziwie się odmienili. A wtedy, gdy wszyscy będziemy się odradzać i politycy będą musieli się odmienić, czy będą chcieli czy nie. Nie idzie bowiem w tej chwili w ojczyźnie naszej o zmianę instytucji społecznej, ale przede wszystkim o odnowienie człowieka. Idzie o to, aby człowiek był nowy, aby nastało nowych ludzi plemię” (Gniezno, 2.02.1981r.).