Modne słowo kompensacja

Zarząd Infrastruktury Sportowej właśnie pochwalił się pięcioma boiskami wielofunkcyjnymi, które mają zostać oddane do użytku przed końcem lipca (sprawdzimy!), futurystycznym basenem w Nowej Hucie oraz ambitnym planem położenia jesienią fundamentów pod halę 100-lecia Klubu Sportowego Cracovia.

Nie badałem szczegółowo każdej z inicjatyw, wystarczyło mi, że przyjrzałem się trwającej budowie basenu. Co się bowiem okazuje? Otóż inwestycję na osiedlu Handlowym wymusili na władzach miasta mieszkańcy. Jak bowiem przyznają sami urzędnicy, pływalnia jest kompensacją dla Dzielnicy XVIII w zamian za budowaną na jej terenie spalarnię. Krótko mówiąc, gdyby nie spalarnia, nie byłoby basenu.

Mało tego, odjazdowa pływalnia z ruchomym dnem została zaprojektowana w miejscu, gdzie do tej pory znajdowało się przyszkolne boisko. W ramach „kompensacji” zniknęło bezpowrotnie, a wśród komentarzy, na jakie natknąłem się w internecie, było i takie: „Dlaczego (basen) akurat tam, gdzie boisko? Gdzie teraz wszyscy będziemy grać? Na tym osiedlu nie ma już żadnego boiska i co teraz?”.

No właśnie.

Ale bywa jeszcze gorzej. Na przykład tam, gdzie likwidowane boiska wcale nie ustępują miejsca innym obiektom sportowym. Mieszkańcy Krakowa jak tylko mogą bronią się przed planami kompletnego zabetonowania osiedli i likwidacją ostatnich skrawków terenu przeznaczonego pod rekreację. A to deweloper chce postawić blok lub centrum handlowe, jak na osiedlu Kościuszkowskim w Bieńczycach, a to spółka Miejska Infrastruktura forsuje budowę parkingu „Park&Ride” na osiedlu Lipska w Małym Płaszowie. W obu wypadkach boiska (od lat zaniedbane) mają zniknąć na zawsze, a rekompensaty dla mieszkańców nikt w projektach nie przewidział. Społeczność lokalna bierze więc sprawy w swoje ręce i zbiera podpisy pod petycjami do prezydenta miasta. Bo on jest ostatnią deską ratunku przed zapędami urzędników, do których nie trafiają żadne zdroworozsądkowe argumenty.