Telewizje pozwoliły sztabom ukraść debatę

Mniejsza o zwycięzcę, bo tego, który z kandydatów bardziej nadaje się na to stanowisko, w niedzielny wieczór się nie dowiedzieliśmy. Dlatego, że dwie wielkie telewizje pozwoliły, by politycy ukradli im debatę. Publiczna TVP i Polsat oddały politykom wybór reguł starcia kandydatów.

W efekcie widzowie dowiedzieli się praktycznie tylko tego, co Komorowski i Duda chcieli im powiedzieć. Oni zadbali o swoje interesy polityczne. O opinię publiczną nie miał się kto zatroszczyć.

Najpierw było więc przydługie pytanie kogoś z prowadzących dziennikarzy (też wynegocjowanych przez sztaby), a potem odpowiedzi kandydatów. Każdy z nich poprzestawał praktycznie na ogólnikach i wielokrotnie już „odtwarzanych” w kampanii grepsach.

Do drobnych starć doszło dopiero w końcówce programu. Ale nadal to kandydaci kontrowali to, co mówili. Nie zobaczyliśmy więc, jak reagują na stres, zaskakujące sytuacje, presję. Tego wszystkiego, co tak ważne podczas urzędowania w prezydenckim pałacu. Dziennikarze zamiast występować w imieniu wyborców, ograniczali się do kontrolowania czasu wypowiedzi. Nie tak odbywają się debaty w świecie, co pokazujemy dzisiaj na str. 5. Tymczasem nad tą kampanią, a nawet całą rywalizacją PiS- -PO wisi mnóstwo zasadniczych pytań. Niezależni dziennikarze potrafią je stawiać. W wyniku układu polityków z szefami mediów nie zostali dopuszczeni do głosu.

Telewizje, zwłaszcza publiczna, nie mają prawa poddawać się dyktatowi sztabów. Bo w ten sposób gwałcą swą niezależność. Nasze media elektroniczne walczyć o nią nie chcą. Wolą prawdę i jej dawki „negocjować” z politykami. Potem organizują za to dyskusje o tym, dlaczego 20 proc. wyborców pod wodzą np. (kiedyś) Leppera czy (dziś) Kukiza chce wysadzić cały ten system.