A wspomnianym Chorwatom autorzy filmu przeciwstawiają parę nobliwych, postępowych Niemców, szczycących się hipisowską przeszłością i dawnymi proekologicznymi akcjami. Takie zderzenie musi doprowadzić do sporych kulturowych konfliktów – wywołanych planowanym małżeństwem Niemki z Chorwatem.
Myliłby się jednak ktoś, sądząc, że mamy tu do czynienia z rasistowskim dziełem jakiejś nowej Leni Riefenstahl. Wręcz przeciwnie. To film walczący ze stereotypami, nawołujący do otwarcia na inne kultury, starający się oswoić (zapewne nie tylko niemieckiego) widza z (pozorną) obcością. Bo okazuje się, że owi postponowani Chorwaci świetnie znają niemiecki (w końcu żyli parę lat w tej ostoi cywilizacji), niczego nie kradną, są właścicielami winnicy eksportującej wino do 16 krajów, a last but not least (to argument przesądzający), Chorwacja jest już przecież w Unii Europejskiej. Obie rodziny dochodzą więc do porozumienia, a całość – by przywołać słowa klasyka – kończy się wesołym oberkiem.
Ten film to kolejny przykład dostrzegalnego w kinie europejskim nurtu – na ekranach kin można jeszcze obejrzeć analogiczną francuską komedię „Za jakie grzechy, dobry Boże”, w której rodzice mają kłopoty z córkami wiążącymi się z Żydem, Chińczykiem, Arabem i Murzynem. Można rzec, że to taka unijna wersja socrealizmu, kina dydaktycznego, pomijającego wszelkie realne problemy i konflikty, starającego się wychować nowego, otwartego człowieka – obywatela UE.
W zasadzie rozumiem intencje twórców, ale i tak podczas oglądania takich przesłodzonych opowieści mam podobne odczucia jak ongiś przy lekturze powieści „Traktory zdobędą wiosnę”.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
