Edukacja seksualna dla idiotów

Ważne, że są hałaśliwi, urządzają w studiu cyrk i tym samym zapewniają wysoką oglądalność spragnionej emocji gawiedzi. Weźmy za przykład ostatnie spory o edukację seksualną w szkołach. Telewizje nie zapraszają ludzi mających coś sensownego do powiedzenia na temat korzyści i zagrożeń. Wolą zarzucać nas bredniami, zarówno ze strony fałszywych obrońców moralności, jak i piewców pseudopostępu. Histeryczne tyrady tych pierwszych mają nas przekonać, że rozmowy o seksie w szkole nie służą obalaniu mitu o bocianie ani zwalczaniu niewiedzy grożącej ciążą u gimnazjalistki. Dla nich uświadamianie uczniów to tylko promocja masturbacji, pedofilii, rozwiązłości i genderyzmu.

Dobór gości z drugiej strony wcale nie jest lepszy. Królują tu ludzie na poziomie Kazimiery Szczuki, która niedawno publicznie broniła słynnego guru lewicy Daniela Cohn-Bendita i jego „eksperymentów” pedagogicznych z lat 70. Żeby być uczciwym, zacytuję wspomnienia samego Bendita na temat pracy w alternatywnym przedszkolu. „Mój ciągły flirt z dziećmi szybko przyjął charakter erotyczny. Te małe pięcioletnie dziewczynki już wiedziały, jak mnie podrywać. Kilka razy zdarzyło się, że dzieci rozpięły mi rozporek i zaczęły głaskać. Ich żądania były dla mnie kłopotliwe. Jednak często mimo wszystko i ja je głaskałem”.

Promując lewicowych i prawicowych fanatyków, telewizje przejmują na siebie odpowiedzialność za świadomość Polaków. Niestety, nie czynią z nich obywateli, lecz idiotów.