Artystyczne podróżowanie

Artysta sięgnął po technikę kolażu. Jako punkt wyjścia wykorzystuje cykle fotograficzne dwóch XIX-wiecznych mistrzów chromolitografii: Josefa Langla i Giuseppe Ninciego. Uchwycone przez nich starożytne budowle rzymskie, jak Forum Trajana, Panteon, Łuk Konstantyna czy Mauzoleum Hadriana, stają się scenerią spotkań postaci ze świata kultury i popkultury, przeszłości i teraźniejszości, bohaterów wiadomości z pierwszych stron gazet lub głośnych filmów Felliniego, Pasoliniego czy Hasa.

Znalazło się tu miejsce dla Wacława Niżyńskiego, Gierka, a nawet... Zofii Gołubiew, dyrektor Muzeum Narodowego w Krakowie.

Narracja tej wystawy toczy się w oparach absurdu, w rytmie zabaw z wyobraźnią i dowcipnych skojarzeń. Lecz są tu i poważniejsze historie, jak gry artysty z własną przeszłością i tożsamością. Bachorczyk tą wystawą potwierdził swój status jednego z ciekawszych artystów średniego pokolenia.

Drugą wystawą, którą odwiedzić należy obowiązkowo, jest "Formy i 1,icz6...y". Już tytuł jest dobrym haczykiem na ciekawskich, prawda?

Pod ciągiem znaków zakodowane zostało słowo "liczby", a wystawa próbuje pokazywać związki polskich artystów współczesnych z matematyką. Na różne sposoby.

Świetnych prac w związkowej galerii przy ul. Łobzo-wskiej nie brakuje. Zobaczycie dzieło Kojiego Kamojiego (jak zwykle wyciszone, wręcz medytacyjne), intrygujące są też kompozycje Andrzeja Bednarczyka z ich próbą odmierzania upływającego czasu i oznaczenia przestrzeni. No i Andrzej Pawłowski, członek Grupy Krakowskiej, w którego obrazach przebijające przez płótno "żebra" tworzą niezwykle wyraziste formy.

Choć zazwyczaj narzekam na wystawach na ścisk, brak oddechu, brak przestrzeni, tu w ogóle mi to nie przeszkadzało. Bo wystawa wygląda jak rozłożona według matematycznego wzoru, z wewnętrzną logiką, z liniami powiązań przebiegającymi pomiędzy pracami. Jakby istniała zasada, którą wystarczy odkryć...