Recepta na dzięcioła

Grzegorz Tabasz: LEŚNY DZIENNIK

Sposób okazał się zupełnie dla ptaka nieszkodliwy, za co należą mu się nagrody. Okazało się, że ptak wraca jak bumerang do uli zbudowanych z surowego drewna. I zawsze zaczynał kuć w miejscach, gdzie wcześniej udało mu się na przodzie ula odszczepić choćby kawałeczek. Oto recepta na złośnika, całkowicie darmowa i co ważniejsze, bardzo tania: starczy zaatakowane miejsce pomalować zwyczajną farbą, by ptak dał sobie spokój. Widać nie lubi kolorów i kto wie, zapewne także zapachu farby. To działa na dzięcioła zielonego, zakochanego w pszczelich rojach. Obeszło się bez drastycznych środków: straszenia noworocznymi fajerwerkami, prób złapania i eksmisji w siną dal. Być może pomysł da się zastosować do ochrony ptasich budek.

Ornitolodzy pracowicie wieszają domki dla ptaków, a potem przylatuje któryś z dzięciołów i w mgnieniu oka wybija dziurę wyjadając pisklęta czy jaja. Dla nich budka z młodymi to tylko rodzaj chorego drzewa z wyjątkowo wielkim robalem... Nie wiem, co poradzić osobom, których elewacje i docieplenia budynku pokochały inne gatunki dzięciołów. Nie sadzę, by malowanie farbą cokolwiek pomogło. Zresztą w wybitej dziurze ptak zazwyczaj zakłada gniazdo. Elewacja z łatami i kolorowymi plamami może być w ostateczności uznana za dzieło awangardowej sztuki, ale nie wszyscy kochają takie nowinki. Zostaje tylko odpowiedni aneks w umowie ubezpieczenia budynków, bo na odszkodowanie z funduszy rządowych nie ma co liczyć.

Skarb Państwa płaci za szkody wyrządzone przez wilki, rysie, niedźwiedzie i bobry. Te ostatnie pochłaniają większość sumy. Wracając do ubezpieczeń, to "polisa od dzięcioła" brzmi bardzo ładnie... W ostateczności pozostaje broń rozpaczy i ostatniej nadziei: obijamy atakowany dom blachą, której dziób żadnego dzięcioła czy innego upartego ptaka na pewno nie pokona.