Zmarł generał Zygmunt Odrowąż Zawadzki

Ceremonię pogrzebową poprowadził metropolita gdański - arcybiskup Leszek Głódź. Wśród żegnających generała była także delegacja z gminy Radgoszcz. Do grobu wsypano ziemię z 40 pól bitewnych, na których krew przelewali Polacy.
Zygmunt Odrowąż Zawadzki tytuł Honorowego Obywatela Gminy Radgoszcz otrzymał w 1998 roku. W laudacji podkreślono, iż tytuł otrzymuje "za zasługi w walce z okupantem niemieckim, za bohaterski udział w kampanii wrześniowej, w uznaniu szczególnych zasług dla narodu polskiego, a także społeczności gminy".
Generał Odrowąż Zawadzki urodził się w Radgoszczy 27 listopada 1911 roku. Jego ojciec Franciszek (pochodzący z Żółkwi koło Lwowa, syn powstańca styczniowego, wieloletni urzędnik pocztowy w ambulansach kolejowych) był kierownikiem miejscowego urzędu pocztowego. Matka Maria (córka Jakuba Sowiźrała, właściciela gospodarstwa rolnego w podtarnowskiej Strusinie) była nauczycielką. Mieszkali niemal w centrum wsi, około 300 metrów od kościoła i głównego placu.
Późniejszy generał, po ukończeniu szkoły powszechnej, zdał maturę w tarnowskim Gimnazjum im. Kazimierza Brodzińskiego, został słuchaczem Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. Okres rekrucki odbył w 18. pułku piechoty w Skierniewicach. Szkołę ukończył w 1932 roku. Otrzymał przydział do 57. pułku piechoty w Poznaniu.
W 1937 roku wstąpił do Wyższej Szkoły Wojennej. Ukończył ją jako najmłodszy wiekiem. Wypromował się 15 sierpnia, jako ostatni oficer II RP, a już dwa tygodnie później wyruszył na wojnę. Służył jako oficer operacyjny sztabu 14. Poznańskiej Dywizji Piechoty, walczył m.in. w bitwie nad Bzurą. Po klęsce wojsk polskich, przez Węgry, Jugosławię i Włochy przedostał się do Francji.
Jako żołnierz Brygady Karpackiej uczestniczył w operacji libijskiej i w walkach o Tobruk. W czasie kampanii włoskiej był oficerem sztabowym 3. Dywizji Strzelców Karpackich 2. Korpusu Polskiego. Walczył pod Monte Cassino, za męstwo pod Ankoną otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, nad Senio i pod Bolonią dowodził 5. batalionem strzelców karpackich.
Po kampanii włoskiej został pełniącym obowiązki dyrektora nauk oraz wykładowcą taktyki i historii wojskowości w Oficerskiej Szkole Taktycznej 2. Korpusu.
Do Polski wrócił w 1947 roku. Nie chciał służyć w Ludowym Wojsku Polskim. Długo nie mógł znaleźć pracy. Dopiero po ukończeniu studiów w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu został zatrudniony jako księgowy. Na takim stanowisku pracował do emerytury. (Smol)