Knajpiane życie

U Fukiera podawano węgierskie wina, na "rybkę" w Wielki Piątek chodziło się do "Simona", na pączki i faworki do Bliklego. "U Wacusia" podawano faszerowaną kapustę z pomidorami, "Pod Ryjkiem" na Marszałkowskiej 42 można było zjeść świetne kanapki robione przez krakowskiego fachowca od Hawełki. Do "Paradisu" chodziła młodzież, w "Bodedze" bawili się artyści i przedsiębiorcy, w "Kresach" bywała inteligencja. W "Sztuce i Modzie" na fortepianach grywali Witold Lutosławski i Andrzej Panufnik. Do "Lija" przychodzili oficerowie z francuskiej misji wojskowej; wśród nich kapitan de Gaulle, zamawiający najczęściej zrazy z kaszą i ozór w szarym sosie. W 1905 r. w podrzędnej knajpie "Kaszmirówka" Ksawery Dunikowski zastrzelił malarza Wacława Pawliszczaka. W "Astorii" piwo za bufetem nalewał Zbigniew Uniłowski. Nazwę lokalu "Gigant" przy Bielańskiej 5 goście przechrzcili szybko na "Rzygant". Kieliszek śliwowicy kosztował wtedy trzy złote, nieco większy koniaku dwa pięćdziesiąt. Piwo podawano w bombach oraz kuflach średnich i małych po 15, 10 i 5 kopiejek. Pół kajzerki z masłem i kawiorem kosztowało 15 kopiejek, trzydaniowy obiad u Göttla - 35. Biesiadowano wtedy też jakby z większym fasonem: Po siódmej kolejce ja już miałem dość gorzały. Chciałem to jakoś przerwać i zamówiłem trzy pilznery, a Witold zamówił trzy "filet" z patelni. Jeszcze więc pod te "filet" wypiliśmy po dwie wódy, a piwo "stygło". Witold kazał piwo odświeżyć i zamówił kawę. Do kawy, ażeby nie było zamieszania, kto co wypił, czyja kolejka, zamówiliśmy trzy butelki starego węgrzyna. To były czasy, to były knajpy!