Alchemia sztuki i rytuał istnienia

Wystawa, będąca w założeniach retrospektywą religijnego wątku w twórczości artystki, raz po raz wykracza poza wąskie, dosłowne pojmowanie sztuki sakralnej. Teresa Rudowicz - zawsze poszukująca swojego miejsca, swojej artystycznej tożsamości w obrębie awangardowych nurtów obecnych w polskiej sztuce od połowy stulecia - jest wyjątkowo daleka od oficjalnych formuł sztuki kościelnej. Zamykając w abstrakcyjnych formach-znakach, w kunsztownych kolażach swoje olśnienia dotykalną urodą rzeczy, swoje odkrywania i doznawania praw rządzących obrazem, światem i istnieniem, artystka tworzy zarazem wyjątkowo głębokie malarstwo religijne. Istotę tego celnie określił Karol Tarnowski w katalogu obecnej wystawy: "Malarstwo Teresy Rudowicz nie ma nic z turpizmu czy weryzmu, nie jest perwersyjną rezygnacją z humanizmu, uczynioną rękami człowieka. Nie przestaje w niej być obecny - nie tylko poprzez wymowę samych kolaży, ale przede wszystkim poprzez alchemię sztuki - człowiek. Dlatego w malarstwo to mógł wpisać się bez zgrzytu wymiar religijny, wraz z tym, czego materia kolaży może jawić się post factum jako szyfr: cierpieniem".