Eugenia Basara-Lipiec

(1947-1998)

     Jest taka próba doskonała - czas
     Która pochłonie nawet pełnię sławy.
     Jest obszar rozległy i gęsty, jak brzask
     A jednak pusty nadal - jak ciekawość.
     Jest rozpoczęty sen, za wieczną tęczą
     I szorstka skiba ziemi, dotknięta
     moją ręką.
     (Niepodległa OKP, Kraków 1998 r.)
     "Giga", bo tak zwracali się do Niej bliscy i przyjaciele, mimo że uprawiała działalność naukową w krakowskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej, gdzie wykładała estetykę i filozofię kultury, czuła się w dużej mierze poetką. Wyczulona ogromnie na każde słowo pochwały lub krytyki wypowiedziane pod adresem Jej wierszy, systematycznie publikowała swoje utwory poetyckie, szkice literacko-artystyczne oraz artykuły krytyczne z dziedziny filozofii kultury i estetyki. Współpracowała z wieloma tygodnikami literackimi i społeczno-kulturalnymi. Wiele Jej prac naukowych ukazało się drukiem w "Pracach filozoficznych", "Profilach" i "Studiach filozoficznych".
     Pierwszy swój tomik wierszy (a było ich cztery) wydała nakładem Oficyny Konfraterni Poetów. W kilkunastu edycjach zbiorowych wydawanych przez OKP z różnych okazji były i Jej wiersze. Będą nadal w nich publikowane, bowiem rzadkim zwyczajem tej oficyny jest to, że po śmierci autora związanego z Konfraternią Poetów jego utwory ukazują się nadal. To właśnie nie pozwala zbyt szybko zapomnieć o autorze i jego dziele.
     Przyjaciołom i bliskim z pewnością długo będzie brakować Jej radosnego sposobu bycia, poczucia humoru i życzliwości.
ANDRZEJ WARZECHA