Ostatnio uczestniczyłem w dyskusji, w której padało wiele podobnych sugestii dotyczących Polaków. Tak mówili Polacy o Polakach. A ja na to: przecież ja taki nie jestem. Kto więc ma prawo mówić, że tacy są Polacy, skoro ja i wielu innych tacy nie jesteśmy.
Już od dawna stwierdzenie: „jestem Polakiem” - nie oznacza dla mnie wciąż wypominanych wad narodowych. Z jakiegoś powodu lubię ludzi, lubię gdy są różni, nie krytykuję ich, ale wspieram. Jestem pracowity, umiem współpracować. Lubię wygrywać i cieszy mnie, gdy wygrywająteż inni. Skoro ja taki się stałem, będąc Polakiem, skoro prawie wszyscy moi znajomi tacy są, skoro jesteśmy stąd - z Polski - to co z naszymi demonami przeszłości? Widocznie na tej samej ziemi, w naszej macierzy, z tej samej tradycji i tego samego pochodzenia - wyrośli bardzo różni ludzie.
I dlatego nie zgodzę się z tym, że my, Polacy, jesteśmy tacy sami. Jesteśmy już różni. Co więcej, do niedawna przyjmowałem, że sam jestem inny. W sensie: wybaczcie mi, że jestem inny. Że nie atakuję ludzi, lubię wygrywać i lubię cieszyć się ze zwycięstwa innych. Byłem mniejszością i jako absolutna mniejszość mogłem jedynie przepraszająco szeptać. A teraz myślę inaczej. Czy naprawdę jestem w mniejszości? Mam wrażenie, że nagle, jak grzyby po deszczu, wyłoniło się nowe pokolenie Polaków. Pokolenie to może złe słowo. Bo jesteśmy w różnym wieku.
Ale w tym samym czasie zaczęliśmy inaczej żyć. A nawet manifestować swoją Nową Polskość. Jestem Polakiem i ze swoją polskością staję się większością. I ty również możesz do nas dołączyć!
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?